About

Project Proposal: “Zard”

Project Introduction

If you are looking for art that beautifies power, normalizes repression, or plays within safe boundaries, “Zard” is not for you.

If you are drawn to silenced voices and erased histories, these images are for you.

“Zard” (written in Persian similar to the word for “pain”) uses the combination of yellow and black as its core characteristic—not as an aesthetic choice, but as a method of expressing truth: the blackness of oppression and darkness that tries to remain hidden, and the yellow as the light of awareness and a warning that forces us to see. Two contrasting colors, interdependent.

“Zard” took shape for me during the protests of November 2019, and after the killing of Jina Amini, it took on a new hue. Today, it stands in a space that transcends themes like misogyny, violence, fascism, and the crisis of war and borders.

“Zard” does not speak the language of systems of power. It is present wherever there is resistance: on city walls, in the hands of people on fabric, and in the streets. These images are a way to speak truth. They insist that pain must not be dramatized but rather that narratives must be transmitted.

Documentation is not merely a record of crimes—it is an experience meant to engage the viewer. The goal is for the images to go beyond statistics, to move past surface-level reporting, and to compel the viewer to live for a moment with the words and images.

“Zard” is a challenge: what do we see, and what do we ignore? And how do we find truth in the midst of these contradictions?

This concept is expressed formally through these two colors.

اگر دنبال هنری هستی که قدرت را زیبا جلوه دهد، سرکوب را عادی‌سازی کند، یا در چارچوب‌های امن بازی کند، «ذرد» برای تو مناسب نیست.

اگر صدای خاموش‌شده‌ها و تاریخ‌های پاک‌شده برایت مهم‌اند، این تصاویر برای تو هستند.

«ذرد» (در فارسی به گونه‌ای نوشته می‌شود که با واژه‌ی «درد» هم‌وزن و هم‌آواست) ترکیب رنگ زرد و سیاه را به‌عنوان مشخصه‌ی اصلی خود دارد — نه به‌عنوان یک انتخاب زیبایی‌شناسانه، بلکه به‌عنوان روشی برای بیان حقیقت: سیاهیِ تاریکی و سرکوب که سعی دارد پنهان بماند، و زرد به‌عنوان نوری برای آگاهی و هشداری که ما را وادار به دیدن می‌کند. دو رنگ متضاد که به هم وابسته‌اند.

«ذرد» برای من در آبان ۹۸ شکل گرفت، و بعد از کشته شدن ژینا امینی رنگ تازه‌ای به خود گرفت. امروز در جایگاهی ایستاده که فراتر از مفاهیمی چون زن‌ستیزی، خشونت، فاشیسم و بحران جنگ و مرزها حرکت می‌کند.

«ذرد» به زبان سیستم‌های قدرت وابسته نیست؛ در هرجایی که مقاومت وجود دارد، حضور دارد: روی دیوارهای شهرها، در دستان مردم روی پارچه‌ها و در خیابان‌ها. این تصاویر، شیوه‌ای برای بیان حقیقت هستند. آن‌ها اصرار دارند که درد دراماتیزه نشود، بلکه روایت‌ها منتقل شوند.

مستندسازی در این پروژه نه صرفاً برای ثبت جنایت‌ها، بلکه به‌عنوان تجربه‌ای است که بیننده را درگیر می‌کند. هدف این است که تصویرها از سطح آمار فراتر بروند، از اطلاع‌رسانی عبور کنند، و بیننده را وادار کنند لحظه‌ای با واژه‌ها و تصویرها زندگی کند.

«ذرد» یک چالش است: چه چیزی را می‌بینیم و چه چیزی را نادیده می‌گیریم؟ و چگونه در میان این تضاد، حقیقت را پیدا می‌کنیم؟